نوروز کرونایی

در این دوران اگر به گذشته‌ای نه چندان دور در حد دو یا سه ماه گذشته نگاه کنیم با مجموعه‌ای از  غم و افسوس مرتبط می‌شویم. غم و افسوسی ناشی  از همه کارهایی که می‌شد انجام شود و نشد.

می‌شد زودتر

از ورود بیماری به کشورمان آگاه شویم،

راه‌های گسترش بیماری زودتر بسته می‌شدند،

امکانات پیشگیری و درمان برای همه مردم ایران فراهم می‌بود،

و...

 با آنچه تجربه کردیم و می‌کنیم مجموعه احساساتی مانند غم، ترس، خشم و.... را تجربه کردیم و می‌کنیم و طبیعی است که هر کدام از ما چنین احساس‌هایی را داشته باشیم

 لازم است برایش سوگواری کنیم و تقاضا بسازیم.

اگر امروز را ببینیم

از طرفی کادر درمانی، سازمان‌های مردم نهاد و بسیاری از هموطنان را با نقش‌های  مختلف اجتماعی می‌بینیم که در جهت سلامت و آسایش همه مردم تلاش می‌کنند.  و احتمالا احساس‌هایی مانند ذوق و شادی را در پی این مشارکت، همدلی و نثار از صمیم قلب تجربه می‌کنیم و قدردان و سپاسگزار خواهیم بود.

و از طرف دیگر شاید باز عملکردهایی را از افراد مختلف با نقش‌های مختلف ببینیم که در خدمت زندگی همگان نباشد، و دنبال راه‌های جدیدی باشیم.

و در پایان هفته با نوروز مواجه‌ایم

نوروزی متفاوت با همه نوروزهای زندگی‌مان،

چرا که جهان و همه مردمش در تجربه‌ای  منحصر به فردی درگیر است.

تجربه مشترک جهانی حتی متفاوت‌تر  از جنگ جهانی اول و دوم.

اینبار همه انسان‌ها متحد و در یک جبهه در تلاش برای سلامت و بقا هستند و آسایش و راحت همگان (صرف نظر از ملیت و نژاد، سن و جنسیت، دین و اعتقاد..) تحت تاثیر قرار گرفته است.

امیدوارم این تجربه کمک کند به آگاهی

·         وابستگی متقابل نیازها،

·         مطمئن‌ترین راه تحقق نیاز هر فرد، تحقق نیاز همگان،

·         همکاری جهانی لازمه آرامش جهانی،

برسیم و مقدمه‌ای باشد برای تغییری که آرزویش را دارم و داریم.

نوروز، جشن سال نو، در فرهنگ ایران ما (و شاید منحصربه‌فرد در جهان) نمادی است از امدن بهار، زندگی، ارتباط و ابراز محبت.

و این‌بار نوروز همزمان شده با فراگیرترین بیماری قرن و امن‌ترین راه برای سلامت همگان پیشگیری از آن و دوری از هم و کاهش ارتباط‌های معمول است.

تقاضا دارم بیاید برای

 نوروز کرونایی

همفکری کنیم که چگونه

با حفظ سلامت، به زندگی در روزنو فکر کنیم.

از خودمان تقاضا بسازیم و با دیگران درمیان بگذاریم.

تقاضاها می‌توانند فردی، خانوادگی و اجتماعی باشند

از جمله:

١. نوشتن کاغذ تبریک و چسباندن به شیشه‌ی پنجره‌ی خانه (و احتمالا ماشین) یا در فضای عمومی مجتمع‌های  ساختمانی.

٢. عید دیدنی‌های مجازی (با نرم افزارهایی که تعداد بالا می‌توانند استفاده کنند مثل اسکایپ تا 50 نفر، واتس آپ و حتی تلفن همراه).

٣. پخش موسیقی‌ و ترانه‌های مرتبط به سال نو و بهار از  پنجره منزل و ماشین. (با رعایت ساعت استراحت همسایگان)

۴.استفاده از پشت بام برای دیدوبازدید با همسایگان. (بنابر توافق و رعایت مسائل بهداشتی)

۵. حمایت و همکاری با خیریه‌ها و نهادهای مورد اعتماد.

۶. توجه و تمرین تغییر سبک زندگی برای کاهش تولید زباله، عادت‌های غذایی ...

7. حمایت از زندگی با اهدای خون.

8. مرور خاطرات از طریق ‌البوم‌های قدیمی و ابراز قدردانی‌ها به دیگران بافرستادن عکس‌ها.

9. ارسال هدایای (قابل استریل) از طریق پست و پیک (همراه با حمایت از یکی از شغل‌های تحت تاثیر

کامران

٢۴ اسفند 98

لطفا تقاضاهای خود را در بخش دیدگاه‌ها بنوسید، تا فهرست تقاضاهای احتمالی را گسترش دهیم.